Magda Szcześniak

Teksty:
"'Chytra baba z Radomia' – studium przypadku"

Kto:
Jestem doktorantką Zakładu Filmu i Kultury Wizualnej, Instytut Kultury Polskiej UW.

Co:
Uczę w Instytucie Kultury Polskiej. Przygotowuję doktorat o wizualnych konstrukcjach tożsamości w Polsce po 1989 roku. Piszę artykuły naukowe (m.in. „Dialog”, „Konteksty”, „Kultura Współczesna”) i nienaukowe (cykl „Telegazeta” w „dwutygodnik.com”, pisany wspólnie z Łukaszem Zarembą; recenzje do „Dwutygodnika”; feministyczne felietony do „Kultury Liberalnej”). Prowadzę i redaguję akademickiego bloga „mała kultura współczesna”.

Dlaczego:
Wbrew potocznym opiniom, kulturoznawstwo jest kierunkiem ważnym – jego podstawowym zadaniem nie jest bowiem wzbudzenie ciekawości do świata, ludzi itp., ale nauczenie krytycznego postrzegania własnej kultury – tego, co najbliższe, „naturalne”, rzekomo zrozumiałe samo przez się. Tylko patrząc na siebie jak na innego jesteśmy w stanie nie tylko zrozumieć, ale również przyjąć i uznać za ważne różnice, które konstytuują kulturę. Krytyczne myślenie to zawsze również myślenie polityczne – zajęcia ze studentami nie są więc dla mnie okazją do sprawdzenia lektury zadanych tekstów, lecz szansą na przemyślenie przydatności zaproponowanych języków i kategorii analitycznych do rozumienia współczenego życia społecznego. Kultura wizualna, antropologia kultury i perspektywa genderowa spotykają się właśnie tutaj – gdy to, co widzialne i oczywiste skrywa (lub odsłania) to, co próbuje uchodzić za naturalne, normalne, właściwe.

Z kim/ dla kogo:
Pracuję ze studentami, z kolegami i koleżankami z Instytutu Kultury Polskiej, doktorantami zajmującymi się kulturą wizualną w Polsce, Europie i USA. Staram się jednak również wychdzić poza obieg akademicki – od czasu do czasu prowadzę wykłady dla licealistów; swoje pomysły konfrontuję również z artystami sztuk wizualnych (CSW w Warszawie), ponieważ sądzę, że do opisu współeczenej kultury (wizualnej) należy poszukiwać różnych języków i mediów wyrazu.

Wyzwanie:
Ważnym wyzwaniem nauczycielki akademickiej (i doktorantki, która sama wciąż studiuje) wydaje mi się przełamanie oporu wobec „teorii”. Równie niebezpieczne, co ten opór, jest moim zdaniem przeciwstawianie sobie aktywności teoretycznej i aktywności politycznej („teoretyzowanie” versus działanie).

Linki:
www.ikp.uw.edu.pl
www.malakulturawspolczesna.org
www.dwutygodnik.com