Dorota Ogrodzka

Teksty:
"Prowokacja jako edukacja. „Performowanie” w polu widzenia"

Kto:
Jestem z Warszawy. Ukończyłam kulturoznawstwo w Instytucie Kultury Polskiej UW ze specjalizacją Animacja Kultury. Jestem animatorką kultury, performerką oraz doktorantką w Zakładzie Teatru i Widowisk IKP UW.

Co:
Zajmuję się teatrem (zarówno naukowo, jak i w praktyce), a także teorią widowisk oraz niektórymi aspektami kultury wizualnej. W projektach artystycznych oraz społeczno-kulturalnych, które realizuję interesują mnie przede wszystkim pogranicza performatywności i wizualności. Współtworzę kolektyw Performeria Warszawy, działam w obszarze edukacji teatralnej, ważnym polem jest dla mnie też edukacja wizualna. Jestem związana z Teatrem Polskim w Bydgoszczy, a także Stowarzyszeniem Pedagogów Teatru. Razem z Kolektywem Terenowym i Stowarzyszeniem „Katedra Kultury” realizuję działania z pogranicza animacji, etnografii i sztuki. Jestem w sieci Latających Animatorów Kultury Towarzystwa „ę”. Piszę i publikuję – najczęściej o teatrze, kulturze współczesnej oraz o przestrzeni publicznej, która jest głównym obszarem moich badawczych i twórczych zainteresowań.

Dlaczego:
Kocham pracę z ludźmi i sztukę – to połączenie jest najlepsze. Wierzę w spotkania, które inspirują i zmieniają życie. Wierzę w to, że zaangażowanie, zadawanie pytań, twórcze działanie w życiu ma sens i pozwala odkryć potencjały – ludzi, miejsc, społeczności. Fascynuje mnie przestrzeń publiczna i to, co może się w niej wydarzyć oraz możliwości ciał i obrazów – zajmuję się po prostu tym, co mnie urzeka i robię to, co daje innym doświadczenie i refleksję.

Z kim/ dla kogo:
Młodzież, studenci, dzieci, dorośli, seniorzy. Czasem aktorzy. Pracuję warsztatowo, praktycznie, zawsze w połączeniu z refleksją, osadzeniem w kategoriach teoretycznych.

Wyzwanie:
Co to znaczy uczyć widzenia? W jakim zakresie świadomość wizualna i krytyczna postawa mogą być wynikiem procesu edukacyjnego? W jaki sposób można wykorzystywać film dokumentalny jako materiał antropologiczny, materiał dostarczający wiedzy o świecie? Co dzieje się z przestrzenią, innością, lokalnością za sprawą przemysłu turystycznego i towarzyszących mu atrybutów: folderu, aparatu fotograficznego? Na ile aparat buduje kontakt, na ile tworzy dystans? Kto jest właścicielem i twórcą narracji w badaniu etnograficznym? W jaki sposób używać aparatu i, szerzej, obrazu w pracy w społeczności lokalnej?

Linki:
www.performeria.blogspot.com
www.teatrpolski.pl
www.oburzenizbydgoszczy.blogspot.com
www.pedagodzyteatru.org
www.katedrakultury.pl
www.e.org.pl/latajacyanimatorzy